Chili! (van de stad naar de woestijn)

Goeeeedemorgen, of zoals ze in het Castellano zeggen: Buenos dias! Inmiddels ben ik alweer meer dan 1.5 week in het prachtige Peru, en heb ik Chili alweer even achter me gelaten. Tijd dus voor een nieuwe blog. Vamos chicos!

Mijn vorige blog sloot ik af met het vooruitzicht om samen met Mateí (jongen uit Roemenië) af te reizen richting Santiago. Hij zou om 10.00 uur met Cata International vertrekken, en mijn bus (Andesmar) zou een paar uur later, om 13.00 de tocht richting de grensovergang tussen Argentinië en Chili inzetten. En nu voel je hem al aankomen, dit wordt weer een prachtig verhaal over het busnetwerk in Zuid-Amerika... Ik nam afscheid van de mensen in het hostel en daar ging ik, op naar weer een nieuw avontuur. Met mijn grote backpack achterop, en mijn trekking rugzak op mijn buik, liep ik naar het busstation. Inmiddels gewend aan het reizen met de bus hier, stond ik mooi op tijd klaar bij het juiste platform en had ik mijn ticket in de aanslag om zo snel mogelijk aan boord te komen. Even later zat ik relaxt op mijn semi-cama zitplaats, en kwam er een meisje naast me zitten uit La Rioja. Ik had het slechter kunnen treffen.
Na een paar uur kwamen we aan bij het plaatsje Puente Del Inca, het dorpje dat ik en Matei eerder overstaken in Argentinië, net voordat we het nationale park van Acongagua binnengingen. Maar waar het de vorige keer zeer rustig was bij de grensovergang, was het nu een zwarte massa van auto's, motoren, bussen en zeer boze Argentijnen en Chilenen op de weg. Er werd veel getoeterd, hier en daar kwam het tot een klein handgemeen en de sfeer in de bus kan ik het beste omschrijven als semi- gespannen. En dat zegt veel in een land waar men het over het algemeen zeer tranquilo (= rustig) aan doet. Gelukkig kon ik het goed vinden met mijn buurvrouw en wisselden we verhalen uit over Nederland en Argentinië. Dit onder het genot van afwisselend Nederlandse en Zuid-Amerikaanse muziek. Vooral Ali-B deed het goed. Maar wat was er nou aan de hand. Op deze dag speelde Argentinië tegen Chili een vriendschappelijke voetbalwedstrijd, en aangezien hier nogal veel emotie aan vast hangt, een uitgelezen kans om te gaan.... staken, jawel! Midden in de nacht, en 4 uur vertraagd kwamen we aan in Santiago. Gelukkig vond een vriend van mijn buurvrouw uit de bus het geen probleem om mij ook mee te nemen, en liep ik vrolijk achter hen aan richting de auto. Echter, net voordat we daar aankwamen, hoorde ik achter mij Jeroen, Jeroen! Het was Matei. Ondanks dat hij meer dan 3 uur eerder was vertrokken, stond ook hij pas net op het busstation in Santiago. Gelukkig was ook voor hem plaats in de auto, en werden we netjes voor het hostel afgezet. Eenmaal dar aangekomen wachtte alweer de volgende verrassing. Mijn boeking, via hotels.com dit keer, en niet via de vertrouwde hostelworld app (aanrader!), was niet goed doorgekomen, en het hele hostel zat vol. Wat nu? Mij om 03.00 uur snachts in Santiago op zoek laten gaan naar een andere slaapplaats leek ook hen na veel 5'en en 6'en geen goed idee, dus kon ik na een telefoontje met de baas, een nacht overnachten in de personeelsslaapzaal. Hė, hė, eindelijk gesetteld in Santiago de Chile!

De hoofdstad van dit smalle, maar zeer langgerekte land telt meer dan 7.000.000 inwoners, en is daarmee net als Buenos Aires, een echte metropool te noemen. De algehele uitstraling van beide steden is echter totaal niet te vergelijken. Hoge gebouwen, chaos in de straten en weinig groen is wat de Santiago kenmerkt. Ook het verschil tussen arm en rijk leek hier veel groter. Vooral vanuit de recentelijk gebouwde Sky Costanera shopping mall (300 meter hoog, met 63 verdiepingen) is goed te zien hoe het luxueuze bankendistrict verschilt van de rest van de stad. Er is echter altijd wat te doen in de stad, en de straten bruisen van energie. Ook zijn er vele dagtrips te boeken die je net even wat verder buiten het stadscentrum brengen. Mijn eerste uitstapje was dan ook snel gepland, Valparaiso en Viña Del Mar. De eerste een bekend havenplaatsje, met als meest in het oog springende attractie de kleurrijke huisjes tegen de heuvels van de Pre-Andes. Een echt toevluchtsoord voor hipsters en cultuurfreaks. De slingerende straten door de heuvels, felle graffiti op elke hoek van de straat, en de ascensores die je naar elke uithoek van de stad brachten, in een woord geweldig! Het tweede plaatsje een vissersdorp met enkele stranden en veel visrestaurants. Na een locale sterke drank, Pisco en een maaltijd bij TGI Fridays ging ik weer terug richting Santiago. Een geslaagde dag!

De volgende dag was het alweer vroeg dag. Dit keer om de bodega (=wijnhuis) van Concha y Torro te bezoeken. Met een kleine groep werden we rondgeleid over het terrein van Don Melchor. Prachtige tuinen, vijvers en een statig landhuis passeerden de revue, en lieten zien dat ze hier wel wisten wat wijnmaken was. Na een kort bezoek aan de jardín de variedades (varieteitentuin), was het tijd voor de eerste proeverij. Een lijn met prachtige kristalglazan stonden opgesteld op een met rood linnen gedekte tafel. Op de achtergrond de tuin, en het schilderachtige landschap van het binnenland van Chili. Een jonge en frisse Sauvignon Blanc vulde de glazen. Ik moet zeggen, het leven als backpacker is soms zo slecht nog niet... Vervolgens werden we rondgeleid door de kelders van het terrein en werd er uitleg gegeven over de mysterieuze 'Casillero del Diablo', ofwel de kelder van de duivel. Een korte introductie: Zoals de mythe wil, werden er vanaf de oprichting van het wijnhuis in 1883 telkens flessen wijn gestolen, totdat het verhaal rondging dat twee stropers tijdens hun verduisteringspraktijken plotseling werden opgeschrikt door een onheilspellend figuur omringd door vuur en rook, een duivel. En waar of niet, vanaf die ene dag is er nooit meer een fles verdwenen uit de kelders van Concha y Toro. Een knap staaltje marketing, maar wat wilden we er allemaal graag in geloven... Een laatste proeverij van o.a. de in 1994 opnieuw ontdekte druifsoort Carmènere, en tevens de iconische druifsoort in Chili, en een glas krachtige Cabernet Sauvignon sloten de dag. Een beetje aangeschoten en met een camera vol prachtige foto's ging ik weer terug richting het hostel.

De volgende stop was La Serena. Een tocht van zo'n 8 uur die zowaar zonder problemen verliep. Eenmaal aangekomen om 05.00 werd er echter niet opengedaan bij het hostel. De eigenaar sliep nog, zo bleek later. Maar, nog versteld van de goede busreis besloten we om maar om de beurt op onze rugzakken even kort te slapen. Om 07.00 waren we ingecheckt en na een korte schoonheidsslaap gingen we langs bij een tourbureau om te kijken wat La Serena allemaal te bieden had, en dat beviel ons wel. Een uur later hadden we dan ook weer twee tours geboekt. Een richting Las Islas Damas waar we dolfijnen, zeerobben en de beroemde Humboldt pinguïns zouden gaan zien. De andere tour zou gaan naar het observatiorio Mamalluca, een centrum voor astrologie op de pampas van Chili.
La Serena zelf was een rustig plaatsje waar niet veel toeristen rondliepen. Voor het eerst zagen we prachtige koloniale gebouwen, die vaak veel weg hadden van een kasteel of verstrekt landhuis. Erg leuk om hier ook wat van terug te zien. Maar terug naar de tours. Het eerste avontuur was een tripje naar de Islas Damas. Hier werden we na een lange taxirit vakkundig met ongeveer 15 passagiers in een kleine sloep gehesen waarna we vol de open zee op trokken. De eerste minuten was iedereen het over eens, dit voelde een klein beetje zoals D-day moet hebben gevoeld. Alleen dit keer zat iedereen in de aanslag met zijn camera, hopend op een mooi kiekje van ten minste een van de 3 beloofde diersoorten. En jawel hoor, na een klein halfuurtje te hebben gevaren voeren we dwars door een school dolfijnen. Niet één, niet twee, maar letterlijk tientallen vinnen kwamen om beurten boven het water uit. Iedereen aan boord was er stil van. Vervolgens was het tijd om wat meer langs de ruige kustlijn te varen, via doorgangen in de rotsen en smalle doorsteken zagen we van alles voorbij komen: grote pelikanen, zeerobben en een enkele pijlsnelle otter. Als kers op de taart werden er aan het eind ook nog enkele Humboldt pinguïns gespot. Een uitzondering zo laat in het seizoen vertelde onze gids. Na een kort verblijf op een van de eilanden werd de terugtocht ingezet. Door het lekkere briesje, en de koelte van het opspattende water was ik echter natuurlijk helemaal vergeten in te smeren. Als een soort pandabeer met een zonnebril op, keek ik in het hostel in de spiegel. Maar het was het dubbel en dwars waard.

Dan tour numéro twee. Deze bleek lastiger. La Serena staat bekend als een van de beste plaatsen om te kijken naar onze indrukwekkende sterrenhemel, en daar adverteren ze dan ook graag mee. Meer dan 200 onbewolkte dagen per jaar. Yeah right, maar niet als deze Nederlandse toerist er is. Vier dagen hebben we gewacht, totdat de tour eindelijk door ging. Maar wat was het vet! Eerst werden we met de groep gringos in een dome onder gebracht waar een telescoop stond opgesteld waarmee we naar Jupiter, enkele sterrenstelsels en een Nebula konden kijken. Daarna keken we buiten naar de verschillende constellaties (Ryan's belt, the Twins, Southern Cross) in de nachtelijke hemel en kregen we uitleg over de verschillende betekenissen die de oude Incas al aan de sterren gaven, en hoe ze navigeerden aan der hand van de sterren. Een mooi voorbeeld is de Cruz del Sur ofwel "The Southeren Cross". Een sterrenstelsel dat is opgetekend uit 4 sterren die samen, met een beetje fantasie, een kruis uitbeeld. Dit stelsel kan gebruikt worden als, en was voor honderden jaren, een orientatiepunt om het zuiden te vinden. Iets wat nog steeds leuk is om te doen tijdens de warme avonden hier. Daarnaast keken we met het blote oog recht in andere sterrenstelsels (galaxies) dan het onze en hadden we zicht op een Nebula. Een zwarte vlek, net onder een van de bekende constellaties. Een plek waar nieuwe sterren worden geboren. Oprecht een van de mooiste dingen die ik ooit in mijn leven heb gezien...

De laatste stop voor Chili (nog even volhouden trouwe lezers) was San Pedro de Atacama, een stadje midden in de droogste woestijn op aarde, de... Atacama! Na wederom een lange busreis kwamen we aan bij het hostel. Vrij snel ontmoeten we een Amerikaans-Chileens stel dat die dag wilde gaan mountainbiken naar de Valle de la Muerte (de vallei van de dood). Nou, dat zagen we wel zitten. Binnen no-time hadden we allemaal een mountainbike geregeld, en zaten we op weg naar deze bekende vallei. Het meisje van de twee moest echter na de eerste klim al afhaken. Door de zinderende hitte en het onherbergzame landschap vroegen ook wij ons af hoe lang we het gingen volhouden, maar we lieten ons niet weerhouden. Door het mulle zand, en over de veraderlijke kiezelpaden reden we door de vallei. Enkele pittige klimmen later, en helemaal bezweet keken we later over het landschap. Een prachtig gezicht.

De dag erna konden we geen genoeg krijgen van het moois dat het woestijnstadje te bieden had, dus gingen we in alle vroegte richting de Lagos Altiplanos (meren gelegen op de Chileense hoogvlakte). We zagen er flamingos, konden ons vergapen aan enorme zoutvlaktes, en tikten zowaar 5300 meter boven zeeniveau aan. Om de tijd in Chili goed af te sluiten gingen we de laatste dag, ditmaal om 03.00 richting de geisers van Tatio. Ons was verteld dat het behoorlijk koud kon worden daar, en ook de nachten in San Pedro bevestigden dit, dus alle kleren werden uit de spreekwoordelijke kast getrokken. In de bus kon er gelukkig verder worden geslapen. Eenmaal daar aangekomen, ontging het ons echter een beetje waarom we de tour zo vroeg moesten beginnen. Pas toen de zon hoog aan de hemel stond waren de imposante rookpluimen uit de verschillende geisers in al hun schoonheid te zien. En ook de graden boven nul, waren geen overbodige luxe. De rest van de tour verliep rustig. Sommigen dobberde wat in de geothermische baden en voor andere was er wat meer uitleg over het ontstaan van de geisers, de tektonische platen die dit fenomeen veroorzaakten, en de situatie in Chili rondom aardbevingen en Tsunami's. Maar om jullie niet allemaal af te schrikken om mijn volgende blog te lezen, ga ik hier stoppen ^^.

Zoals de vorige keer zal ik weer zo snel mogelijk foto's uploaden, en gaat het de volgende keer over mijn volgende stop: Peru! Voor nu ga ik druk bezig om een mooi reisplan in elkaar te zetten voor Lima en Cuzco, want Niels komt mij over 3 dagen opzoeken